شاید این ضرب المثل رو شنیده باشی که می گه : مهمان منی هر چه که آب می طلبی!

اما ، اینجا که منم اصلا نمی شه این حرف رو زد. چون تهیه آب از تهیه هر چیز دیگه ای سخت تره. حتما کزت رو یادت هست با اون سطل بزرگ آبی که مجبور بود هر روز از رودخونه بیاره! باور کنیین اینجا هم همونجوره. اینجا دیدن آدمهایی که با زحمت بشکه های 20 لیتری آبی رو که از بقالی!!!! خریدن به خونه می برن چیز خیلی عادی ایه!

نه ، اشتباه نکن ! اینجا یه روستای دور افتاده تو دل کوهستان یا تو قلب کویر  نیست ! اینجا اهوازه_ پایتخت نفتی ایران _ . اهوازی که همه با اسم پر آب ترین رود ایران می شناسنش. اینجا شهر کارونه! اما باور کنین اینجا آبی برای خوردن نیست.

بیماری عفونی و انگلی، سنگ کلیه و... از کمترین نتایج بودن در اینجاست.

شیر آب رو که باز کنی انگار تمام قد پریدی تو کارون! بوی لجن ته رودخونه و ماهی های مرده روی اون  رو به خوبی استشمام می کنی( ببخش اگه حالت به هم خورد!) آبی رو می بینی که اصلا آبی نیست، رسماَ قهوه ایه!! انگار دقیقا آب کارونه ، بدون هیچ تغییری. ما هر ماه پول چی رو به شرکت محترم آب و فاضلاب می دیم ، نمی دونم! با اون فاضلابهای همیشه گرفته و پر از لجنی که توی خیابون و سر راه بچه های معصوم ما ولو شده و هر چی تماس با هر مسئولی می گیریم خبری از حل مشکلشون نیست که نیست.

می گن آب معدنی بخرین. چشم! اما باز هم مریض می شیم . چرا؟ آقای دکتر می گه بدن به املاح موجود در آب نیاز داره در حالی که آب معدنی های موجود هیچ گونه املاحی در خود ندارن!

آره عزیزم، دوباره می گم : اینجا اهوازه. شهری که مرکز استان زرخیز خوزستانه. خوزستان. خوزستانی که سخاوتمندانه هزینه زندگی تو رو تأمین می کنه و خودش...

آب استان من مردم اصفهان رو سیراب می کنه. نوش جونشون. به مردم قم شادی می ده، باز هم نوش جونشون. ولی من چی؟؟

این ها رو نگفتم که دلت به حال من بسوزه و بهم صدقه بدی. نه!

من فقط یه سؤال دارم  : دو درصد درامد نفتی که حق منه کجاست؟ چرا نمی بینمش؟؟؟؟؟؟؟؟

پ ن. چون می دونم و اعتقاد دارم که دولت آقای احمدی نژاد قصد خدمت و درست کردن خرابی ها رو داره این مطلب رو نوشتم. از من به شما نصیحت شما هم هر جا اشکالی دیدین بگید. نترسید بابا خبری نیست. خوب باید بدونن تا رفعش کنن دیگه!